@article { author = {KETABCHI, M.}, title = {FIRST REPORT OF BANANA FRUIT ROT BY Pestalotiopsis theae}, journal = {Iranian Journal of Plant Pathology}, volume = {50}, number = {1}, pages = {103-104}, year = {2014}, publisher = {}, issn = {0006-2774}, eissn = {2783-5189}, doi = {}, abstract = {During the surveys of greengroceries in Urmia during the summer and autumn of 2013, banana fruits with rot symptoms were frequently observed. At first, fruit skin color was changed to brown, then the browning was progressed into fruit flesh and after a short period, all the fruit became brown and rotted. At the surfaces of the rotted fruits, the fungal white mycelium was grown normally and then, small black spots representing fungal acervuli were formed (Fig. A in Farsi section). Fungal isolation was done in two methods: Culture the infected fruit tissues and picking up the conidia directly from acervuli. On the basis of morphological characteristics of the purified fungi, Pestalotiopsis theae with the following characters was identified: Fungal colony on PDA medium at 25ºC and photoperiod of 12 h is white. Colony is fast growing and fills the 80 mm Petri plates after 5 days. After this time, small black pustules (acervuli) are formed at the surface of the colony, at first scattered then aggregated, which contain aggregations of black slimy conidial masses (Fig. B in Farsi section). Conidia are fusiform, staright or slightly curved, 5 celled, with constriction at the septa, 20-25 ×5.5-7 µm, basal and apical cells are hyaline while three median cells are brown to dark brown. At the basal cells of the conidia, there is a hyaline central appendage, 3-8 µm long, but, at apical cells, there are 2-4 appendages, 15-40 µm long. The tips of the appendages are clearly swollen (Fig. C in Farsi section) (Chang et al. 1997; Suwannarach et al. 2013). Pathogenicity tests of the isolates were done on healthy banana fruits in laboratory. For this, fungal inoculation was done both with placing a suspension of 1×106 conidia/ml on the surface of a wounded fruit skin and with mycelial plugs from the edges of the actively growing fungal colonies on the surface of fruits with or without wounding. In controls, water or agar plugs without fungus mycelium was used. Although Pestalotiopsis theae was previously reported from Camellia sinensis (L.) Kuntze in Iran (Ershad 2009), but to our knowledge, this is the first report of Pestalotiopsis theae associated with banana fruit rot.  }, keywords = {-}, title_fa = {اولین گزارش از پوسیدگی میوه موز توسط Pestalotiopsis theae}, abstract_fa = {چکیده طی بازدید‌ها از میوه‌فروشی‌های شهرستان ارومیه در طول تابستان و پاییز سال 1392، نشانه‌های پوسیدگی به‌طور معمول روی میوه‌های موز دیده شد. ابتدا سطح پوست میوه‌ها قهوه‌ای رنگ شده و به تدریج قهوه‌ای شدن به داخل گوشت میوه گسترش می‌یابد و بعد از مدتی، کل بافت میوه دچار پوسیدگی می‌شود. در سطح بافت‌های قهوه‌ای شده میوه، ریسه‌های سفید رنگ قارچ به فراوانی رشد نموده و بعد از گذشت یک هفته، روی آنها، نقاط سیاه‌رنگ که آسروول‌های قارچ هستند، به فراوانی تشکیل می‌شوند (شکل A). عمل جداسازی قارچ به دو روش (کشت بافت آلوده و برداشت کنیدیوم‌های قارچ) انجام گرفت. بر اساس مطالعات ریخت شناختی جدایه‌های خالص شده، گونه Pestalotiopsis theae با مشخصات زیر تشخیص داده شد. پرگنه قارچ در محیط کشت PDA، در دمای 25 درجه سلسیوس و شرایط نوری/ تاریکی 12/12 ساعته به رنگ سفید است. پرگنه قارچ سریع‌الرشد بوده و در مدت 5 روز سطح تشتک پتری به قطر 80 میلی‌متر را کاملاً پر می‌کند (شکل B). بعد از روز پنجم، به تدریج جوش‌های سیاه‌رنگی در سطح پرگنه ظاهر می‌شوند که اندام‌های باردهی غیر جنسی (آسروول‌های) قارچ می‌باشند. آسروول‌ها سیاه رنگ بوده، ابتدا به‌طور پراکنده و سپس به‌طور متراکم در بخش‌هایی از پرگنه قارچ تشکیل می‌شوند که حاوی تجمعی از توده‌های کنیدیومی لزج در سطح خود هستند (شکل B). کنیدیوم‌ها دوکی شکل، راست یا نسبتاً خمیده، با چهار بند عرضی، همراه با فرورفتـگی در محل آنها، به ابعاد         شکل ۱. A) نشانه‌های پوسیدگی میوه موز توسط قارچ Pestalotiopsis theae؛ B) پرگنه قارچ‌ به همراه آسروول‌های سیاه رنگ و C       ) کنیدیوم‌ها Fig. 1. A) Fruit rot symptoms on banana caused by Pestalotiopsis theae B) Fungal colony with black acervuli and         C) Conidia         -۷ 5/5 × 25-20 میکرومتر، که یاخته قاعده‌ای و انتهایی کنیدیوم بی‌رنگ و یاخته‌های میانی قهوه‌ای تا قهوه‌ای تیره هستند. اندازه یاخته‌های میانی 15-11 میکرومتر است. یاخته قاعده‌ای کنیدیوم دارای یک زائده مرکزی بی‌رنگ و به طول 8-3 میکرومتر و یاخته انتهایی دارای 4-2 زائده بی‌رنگ و به طول 40-15 میکرومتر است. انتهای زوائد به‌طور مشخصی متورم هستند (شکل ‌C) (چانگ و همکاران 1997؛ سواناراچ و همکاران 2013). آزمون اثبات بیماری‌زایی قارچ، با مایه‌زنی جدایه‌ها روی میوه‌های سالم موز در شرایط آزمایشگاهی به همراه تیمار شاهد انجام گرفت. برای این منظور، مایه‌زنی قارچ هم از طریق سوسپانسیون کنیدیومی (با غلظت 106 کنیدیوم در هر میلی‌لیتر) و با ایجاد زخم در بخش پوست میوه و هم توسط کشت فعال میسیلیوم و با ایجاد زخم یا بدون ایجاد زخم در سطح بافت میوه انجام گرفت. اگر چه این گونه قبلا از روی چای در ایران گزارش شده است (Ershad, 2009)، اما بر اساس اطلاعات موجود، این اولین گزارش از وجودPestalotiopsis theae مرتبط با پوسیدگی میوه موز است.           چکیده طی بازدید‌ها از میوه‌فروشی‌های شهرستان ارومیه در طول تابستان و پاییز سال 1392، نشانه‌های پوسیدگی به‌طور معمول روی میوه‌های موز دیده شد. ابتدا سطح پوست میوه‌ها قهوه‌ای رنگ شده و به تدریج قهوه‌ای شدن به داخل گوشت میوه گسترش می‌یابد و بعد از مدتی، کل بافت میوه دچار پوسیدگی می‌شود. در سطح بافت‌های قهوه‌ای شده میوه، ریسه‌های سفید رنگ قارچ به فراوانی رشد نموده و بعد از گذشت یک هفته، روی آنها، نقاط سیاه‌رنگ که آسروول‌های قارچ هستند، به فراوانی تشکیل می‌شوند (شکل A). عمل جداسازی قارچ به دو روش (کشت بافت آلوده و برداشت کنیدیوم‌های قارچ) انجام گرفت. بر اساس مطالعات ریخت شناختی جدایه‌های خالص شده، گونه Pestalotiopsis theae با مشخصات زیر تشخیص داده شد. پرگنه قارچ در محیط کشت PDA، در دمای 25 درجه سلسیوس و شرایط نوری/ تاریکی 12/12 ساعته به رنگ سفید است. پرگنه قارچ سریع‌الرشد بوده و در مدت 5 روز سطح تشتک پتری به قطر 80 میلی‌متر را کاملاً پر می‌کند (شکل B). بعد از روز پنجم، به تدریج جوش‌های سیاه‌رنگی در سطح پرگنه ظاهر می‌شوند که اندام‌های باردهی غیر جنسی (آسروول‌های) قارچ می‌باشند. آسروول‌ها سیاه رنگ بوده، ابتدا به‌طور پراکنده و سپس به‌طور متراکم در بخش‌هایی از پرگنه قارچ تشکیل می‌شوند که حاوی تجمعی از توده‌های کنیدیومی لزج در سطح خود هستند (شکل B). کنیدیوم‌ها دوکی شکل، راست یا نسبتاً خمیده، با چهار بند عرضی، همراه با فرورفتـگی در محل آنها، به ابعاد         شکل ۱. A) نشانه‌های پوسیدگی میوه موز توسط قارچ Pestalotiopsis theae؛ B) پرگنه قارچ‌ به همراه آسروول‌های سیاه رنگ و C       ) کنیدیوم‌ها Fig. 1. A) Fruit rot symptoms on banana caused by Pestalotiopsis theae B) Fungal colony with black acervuli and         C) Conidia         -۷ 5/5 × 25-20 میکرومتر، که یاخته قاعده‌ای و انتهایی کنیدیوم بی‌رنگ و یاخته‌های میانی قهوه‌ای تا قهوه‌ای تیره هستند. اندازه یاخته‌های میانی 15-11 میکرومتر است. یاخته قاعده‌ای کنیدیوم دارای یک زائده مرکزی بی‌رنگ و به طول 8-3 میکرومتر و یاخته انتهایی دارای 4-2 زائده بی‌رنگ و به طول 40-15 میکرومتر است. انتهای زوائد به‌طور مشخصی متورم هستند (شکل ‌C) (چانگ و همکاران 1997؛ سواناراچ و همکاران 2013). آزمون اثبات بیماری‌زایی قارچ، با مایه‌زنی جدایه‌ها روی میوه‌های سالم موز در شرایط آزمایشگاهی به همراه تیمار شاهد انجام گرفت. برای این منظور، مایه‌زنی قارچ هم از طریق سوسپانسیون کنیدیومی (با غلظت 106 کنیدیوم در هر میلی‌لیتر) و با ایجاد زخم در بخش پوست میوه و هم توسط کشت فعال میسیلیوم و با ایجاد زخم یا بدون ایجاد زخم در سطح بافت میوه انجام گرفت. اگر چه این گونه قبلا از روی چای در ایران گزارش شده است (Ershad, 2009)، اما بر اساس اطلاعات موجود، این اولین گزارش از وجودPestalotiopsis theae مرتبط با پوسیدگی میوه موز است.                      }, keywords_fa = {-}, url = {https://ijpp.areeo.ac.ir/article_10987.html}, eprint = {https://ijpp.areeo.ac.ir/article_10987_249c59e4393d6b0918c0e7395dd7ee0d.pdf} }