ORIGINAL_ARTICLE
بررسی پاتولوژیکی و فیزیولوژیکی Nattrassia mangiferae عامل زوال درختان سایهدار در شهر شیراز
از قسمت هوایی اکثر درختان زینتی در حال زوال، قارچی جدا شد که با توجه به بررسیهای صورت گرفته روی خصوصیات ریخت شناسی، فرم یک Nattrassia mangiferae تشخیص داده شد. این بیمارگر از 16 گونه گیاهی متعلق به 16 خانواده گیاهی جداسازی گردید. شش گونه گیاهی شامل، اقاقیا، افرای شبه چناری، ازگیل ژاپنی، ماگنولیا، گندم و گیاه زینتی تاج خروس برای اولین بار در ایران به عنوان میزبانهای این بیمارگر شناسایی شدند. بیماریزایی 70 جدایه از این بیمارگر روی شاخههای بریده افرای شبه چناری، چنار، ماگنولیا، ازگیل ژاپنی، توت، نارون، سروناز شیراز، اقاقیا، نارنج، گردو و سیب در آزمایشگاه و مایهزنی مستقیم در گلخانه و طبیعت روی میزبانهای مذکور به اثبات رسید. علائم بیماری روی شاخههای بریده به سه صورت؛ ایجاد شانکر، تشکیل پودر سیاه آرتروکنیدیومی متراکم و با تراکم کم دیده شد. روی شاخههای بریده آبدار قارچ ایجاد شانکر مینماید ولی پیشرفت قارچ آهسته و با میزان اسپورزایی کم همراه است. کمینه، بهینه و بیشینه درجه حرارت برای رشد روی محیط سیب زمینی دکستروز آگار، 20- 15، 35-30 و C° 37- 35 به ترتیب بود. در بررسی صورت گرفته برای تعیین میزان اسپورهای N. mangiferae در هوای شیراز، با استفاده از اسلایدهای میکروسکوپی چسبان و تشتکهای پتری پلاستیکی روباز حاوی محیط کشت سیب زمینی دکستروز آگار به اضافه 100 میلیگرم در لیتر بنومیل و 100 میلیگرم در لیتر PCNB، میزان اسپور ناچیز بود که تصور میرود به علت عدم تشکیل لایه اسپورزا در اکثر درختان باشد.
https://ijpp.areeo.ac.ir/article_16536_db5e932f660e492c03bc2ba4d5c93d08.pdf
2010-01-01
105
109
زوال درختان سایهدار
درختان زینتی
Hendersonula toruloidea Natt
افرا شبه چناری
صمد
جمالی
1
نویسنده
AUTHOR
ضیاءالدین
بنی هاشمی
zia1937@gmail.com
2
مسئول مکاتبه
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی ارقام جو نسبت به بیماری پاخوره گندم (Gaeumannomyces graminis var. tritici)
در این بررسی تعدادی ارقامجو از نظر میزان حساسیت نسبت به جدایه ایرانی عامل بیماری پاخوره گندم در شرایط اتاقک رشد مورد بررسی قرار گرفتند. بذرهایانواع ارقام جو شامل جو محلی یا جو بدون پوشینه، جو دو ردیفه، جو چهار ردیفه و جو شش ردیفه در لولههای آلوده به قارچ عامل بیماری پاخوره گندم (Gaeumannomyces graminis var. tritici) کشت گردیدند. واکنش گیاهانفوق درشرایط اتاقک رشد در مرحله گیاهچه چهار هفته پس از مایهزنی مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان آلودگی ریشه و طوقه، شاخص علائم بیماری، کاهش ارتفاع، و وزن خشک اندام هوایی اندازهگیری گردید. نتایج حاصل از این بررسیبیانگر اختلافات معنیدار در بین بعضیانواع ارقام جو در شاخصهای اندازهگیری شده بود. جو بدون پوشینه بیشترین و جو شش ردیفه کمترین میزان آلودگی ریشه و شاخص علائم بیماری را به خود اختصاص دادند. انواع ارقامجو دو و چهار ردیفه ما بین جو بدون پوشینه و جو شش ردیفه قرار گرفته و هیچگونه اختلاف معنیدار بین آنها مشاهده نگردید. در دیگر متغیرهای ارزیابی شده کمترین میزان کاهش ارتفاع گیاهان و وزن خشک اندام هوایی پس از مایهزنی با قارچ Gaeumannomyces graminis var. tritici در جو شش ردیفه دیده شد. بنابرین، استفاده از انواع ارقامجو شش ردیفه مانند کارون یا والفجر در چرخه تناوب به جای گندم در مناطقی که شانس وقوع بیماری زیاد استمیتواند به کاهش بیماری پاخوره گندم کمک نماید.
https://ijpp.areeo.ac.ir/article_16537_767bb5654ad0c0412f15630bb89cb889.pdf
2010-01-01
111
120
پاخوره گندم
جو بدون پوشینه
جو دو ردیفه
جو چهار ردیفه
جو شش ردیفه
مقاومت
عبدالرحمان
فصیحیانی
a_fassihiani@yahoo.com
1
مسئول مکاتبه
AUTHOR
لیلا
زارع
zare_l@yahoo.com
2
نویسنده
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
جنس Leveillula روی گیاهان تیره Asteraceae در ایران
در این بررسی نمونههای Leveillulaجمعآوری شده از مناطق مختلف کشور و نمونههای مجموعه مرجع قارچهای وزارت جهاد کشاورزی واقع در مؤسسة تحقیقات گیاهپزشکی کشور در تهران روی گیاهان تیره Asteraceae مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از بررسیهای ریختشناسی، آرایهها با بهرهگیری از نوشتهها و منابع معتبر موجود شناسایی و تعیین نام شدند. بر اساس این مطالعه شش گونه Leveillula شامل L. guilanensis، L. lactucae-serriolae، L. lactucarum، L. picridis، L. simonianii و L. taurica s.l.روی تیره Asteraceae در ایران شناسایی شدند. شواهد به دست آمده از مطالعه نمونههای ایرانی نشان میدهد که جنس Lactucaدر ایران حداقل توسط دو گونه شامل L. lactucae-serriolae و L. lactucarum آلوده میشود. بر اساس نمونههای متعدد جمعآوری شده از ایران، جدایههای L. taurica s.l روی تیره Asteraceae از نظر شکلشناسی مشابه یکدیگر نیستند و تفاوتهایی قابل توجهی در بین آنها دیده میشود. با این وجود، اغلب این نمونهها از نظر شکل شناسی با گونههای دیگری که قبلاً توصیف شدهاند، بسیار نزدیک هستند و به سختی از آنها قابل تمایز میباشند. بر اساس شکلشناسی کنیدیومها، نمونههای L. taurica s.l روی تیره Asteraceae حداقل در سه گروه مورفولوژیکی قرار میگیرند. گروه اول نمونههایی با کنیدیومهای اولیه نیزهای تا کم و بیش بیضوی را در بر میگیرد. نمونههای روی جنسهای Carthamus، Crepis،Gundellia، Helianthusو Taraxacum از این نوع هستند.نمونههای روی Anthemis،Circium ، Cousinia، Echinops spp.با کنیدیومهای اولیه کم و بیش بیضوی تا تخم مرغی شکل در گروه دوم قرار میگیرند. گروه سوم نمونههایی با کنیدیومهای اولیه کم و بیش استوانهای نوکتیز تا نیزهای هستند که روی میزبانهایی نظیر Acroptilon، Artemisia، Centurea، Launaea و همچنین Helianthus دیده میشوند. جالب توجه است که آفتابگردان (Helianthus annus) در ایران حداقل توسط دو گروه مورفولوژیکی آلوده میشود.
https://ijpp.areeo.ac.ir/article_16538_a7a04f4666aa762e06b206ed1758f900.pdf
2010-01-01
121
134
سفیدکهای پودری
آفتابگردان
ریختشناسی کنیدیوم
تاکسونومی
قارچ
سید اکبر
خداپرست
1
مسئول مکاتبه
AUTHOR
مهرداد
عباسی
puccinia_2000@yahoo.com
2
نویسنده
AUTHOR
سحر
صمدی
3
نویسنده
AUTHOR
فاطمه
فتحی
4
نویسنده
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مدیریت تلفیقی بیماریهای ویروسی گندم در استان چهارمحال و بختیاری
بیماریهای ویروسی به لحاظ اقتصادی مهمترین بیماریهای غلات در استان چهارمحال و بختیاری هستند. خسارت این عوامل بیماریزا در گندم در کشتهای زودهنگام پاییزه تا 100% نیز دیده شده است. وجود ویروسهای کوتولگی زرد جو (Barley yellow dwarf virus) (سروتیپهای MAV, PAV) ویروس کوتولگی زرد غلات (Cereal yellow dwarf virus) (سروتیپ RPV)، ویروس موزائیک رگهای گندم (Wheat streak mosaic virus,WSMV)،ویروس موزائیک ایرانی ذرت (Maize Iranian mosaic virus, MIMV)، ویروس موزائیک زرد نواری جو(Barley yellow striate mosaic virus, BYSMV)و ویروس کوتولگی گندم (Wheat dwarf virus, WDV) در آزمونهایDAS-ELISA وTAS-ELISA به ترتیب اهمیت و پراکندگی، در مزارع گندم استان چهارمحال و بختیاری به اثبات رسید. در سال زراعی 88-1387حدود 64 درصد نمونهها به یک یا چند ویروس آلوده بودند. بیشترین آلودگی مخلوط مربوط به سرو تیپهای BYDV با WSMV یا MIMV بود. در مناطق معتدل MIMV و در مناطق سردسیر WSMV و BYDV ویروسهای غلب بودند. میزان آلودگی به BYDVs، MIMV، BYSMV و WSMV به ترتیب 27، 5/25، 5/21 و 5/20 درصد بود. میزان آلودگی در مزارع گندم آبی بیشتر از مزارع دیم بود. اثر تاریخ کشت و تیمار بذر گندم با حشرهکش جذبی ایمیداکلوپرید در کنترل بیماریهای ویروسی گندم با ناقل طبیعی طی سالهای 1380 الی 1386 در شهرستانهای شهرکرد، بروجن و لردگان بررسی شد. نتایج آزمایش بر اساس میزان و شدت بیماری و مقایسه عملکرد و اجزای عملکرد گندم در کرتهای آزمایشی در زمان برداشت ارزیابی شد. میزان بیماری در هر سه شهرستان در تاریخ کشت نیمه اول مهر ماه بالا بود و باعث کاهش عملکرد دانه شد. بیشترین عملکرد و اجزای عملکرد مربوط به تاریخ کشتهای نیمه اول آبان ماه بود. در کرتهای تیمار بذر میزان عملکرد دانه گندم افزایش یافت و این افزایش در اولین تاریخ کشت محسوستر بود. در شهرستان شهرکرد میزان بیماریهای ویروسی و درصد آلودگی کرتهای آزمایشی بیشتر از سایر شهرستانها بود، و تیمار بذر بسته به تاریخ کشت از 43 تا 236% افزایش عملکرد دانه گندم را به همراه داشت. بهترین تیمار آزمایشی شامل کشت در اواسط مهر، اوایل آبان و اواسط آبان به ترتیب برای شهرستانهای بروجن، شهرکرد و لردگان به علاوه تیمار بذر بود. طی چهار سال واکنش 414 ژنوتیپ و رقم گندم در شرایط آلودگی طبیعی در ایستگاه تحقیقاتی شهرکرد مورد بررسی قرار گرفت، بیشتر ژنوتیپها حساس بودند و در آنها علائم شدید بیماری و مرگ زمستانه(Winter killing) دیده شد و تعداد 21 ژنوتیپ از آنها واکنش تحمل نشان دادند. شدت بیماری کوتولگی زرد از سایر ویروسها بیشتر بود.
https://ijpp.areeo.ac.ir/article_16539_f08cfd966783e050a71c930243994525.pdf
2010-01-01
135
152
: ایمیداکلوپرید
تاریخ کشت
تیمار بذر
بیماریهای ویروسی
کنترل ویروس
ویروسهای غلات
گندم
استان چهارمحال و بختیاری
ناصر
صحراگرد
1
مسئول مکاتبه
AUTHOR
کرامت اله
ایزدپناه
izadpana@shirazu.ac.ir
2
نویسنده
AUTHOR
قباد
بابایی
ghbabaee@yahoo.com
3
نویسنده
AUTHOR
رحیم
اسحاقی
4
نویسنده
AUTHOR
علیرضا
افشاریفر
alirezaafsharifar@yahoo.com
5
نویسنده
AUTHOR
محمود
معصومی
masoumi@shirazu.ac.ir
6
نویسنده
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
واکنش ارقام هستهدارها به فیتوپلاسمای عامل جاروک بادام
جاروک یکی از بیماریهای مهم بادام در ایران و لبنان است. عامل این بیماری Candidatus Phytoplasma phoenicium و متعلق به گروه جاروک نخود کبوتر (16SrIX) میباشد. جهت مطالعه واکنش هستهدارها نسبت به این فیتوپلاسما، نهالهای دو ساله ارقام درختان میوه هستهدار با روش پیوند جانبی با این فیتوپلاسما مایهزنی شدند. دو سال بعد از مایهزنی، در آلبالو (رقم شاتن مورل)، آلو (ارقام سانتاروزا و شایرو)، زردآلو (ارقام آصفی و تلخ)، شلیل رقم قرمز، گوجه سبز (ارقام سعدی و برغان) و هلو (ارقام زعفرانی، البرتا و شفتالو) در مقایسه با شاهد، علایمی شامل زردی، ریز برگی، لولهای شدن برگها، کاهش فاصله میانگرهها، کوتولگی و جاروک ظاهر شد. دوره نهفتگی عامل بیماری در گیاهان مایهزنی شده از پنج تا نه ماه متغیر بود. میزان رشد پیوندک آلوده در گیاهان مایهزنی شده با شدت علائم ناشی از انتقال عامل جاروک بادام رابطه مستقیم ولی با مدت دوره نهفتگی بیماری در گیاه رابطه معکوس داشت. دی. ان. ای کل استخراج شده از رگبرگ میانی گیاهان مایهزنی شده و گیاهان سالم شاهد به وسیله آزمون PCR مستقیم با استفاده از جفت آغازگر P1/P7 و PCR دومرحلهای با استفاده از جفت آغازگرهای P1/P7 و R16F2n/R16R2 از نظر آلودگی به فیتوپلاسما ارزیابی گردیدند و واکنش همه هستهدارهای مایهزنی شده علائمدار در این آزمونها مثبت بود. در آزمون PCR دو مرحلهای علاوه بر ارقام علائم دار، واکنش نمونههای گیلاس مشکی مشهد و گوجه سبز هلندی که تا دو سال بعد از مایهزنی فاقد علائم بودند، نیز مثبت بود و در آنها قطعه 1200 جفت بازی تکثیر شد. تا دو سال بعد از مایهزنی در آلبالو رقم چمپای مشهد، زردآلو ارقام شکرپاره، تخم مرغی، نوری و گیلاس رقم صورتی لواسانات هیچگونه علایمی ظاهر نشد و واکنش آنها در مقابل آزمون PCR منفی بود. پیشتر حساسیت هلو و شلیل به فیتوپلاسمای عامل جاروک بادام گزارش شده بود ولی آلودگی شفتالو، آلو، گوجه سبز، زردآلو، گیلاس و آلبالو به فیتوپلاسمای عامل جاروک بادام برای اولین بار گزارش میشود.
https://ijpp.areeo.ac.ir/article_16540_3331f3945eafb729a8aa2dd5063ff9dd.pdf
2010-01-01
153
160
فیتوپلاسما
جاروک بادام
هستهدارها
واکنش ارقام
محمد
عباسیان
1
نویسنده
AUTHOR
محمد
صالحی
salehi_abarkoohi@yahoo.com
2
مسئول مکاتبه
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
گونههای زیرراسته Aphelenchina، از منطقه جیرفت و کهنوج از جنوب ایران
به منظور شناسایی فون نماتودهای خاکهای زراعی منطقه جیرفت و کهنوج در استان کرمان، طی سال های 1382 و 1383، تعداد 250 نمونه خاک و ریشه از گیاهان زراعی منطقه جمعآوری و نماتودهای موجود در آنها با استفاده از روش الکها و سانتریفوژ استخراج گردید. نماتودهای استخراج شده با استفاده از روش دگریسه (De Grisse, 1969) به گلیسیرین منتقل و پس از تهیه اسلایدهای دائمی با استفاده از میکروسکوپ نوری شناسایی شد. در این تحقیق نه گونه از جنس های Aphelenchoides،AphelenchusوParaphelenchus از زیرراسته Aphelenchina شامل گونه های Aphelenchoides asterocaudatus، A. curiolis، A. limberi، A. obtusicaudatus، A. parabicaudatus، A. sacchari، A. spicomucronatus، Aphelenchus avenae و Paraphelenchus amblyurusشناسایی شد. از میان گونه های شناخته شده، سه گونه Aphelenchoides curiolis، A. obtusicaudatus و P. amblyurus برای اولین بار از ایران گزارش میشوند.
https://ijpp.areeo.ac.ir/article_16541_1741293c708248e5641313bad12b2cdc.pdf
2010-01-01
161
178
شناسایی
نماتود
جنوب ایران
Aphelenchoides
Paraphelenchus
Aphelenchina
فرزاد علی
رمجی
1
مسئول مکاتبه
AUTHOR
ابراهیم
پورجم
pourjame@modares.ac.ir
2
نویسنده
AUTHOR
اکبر
کارگر بیده
3
نویسنده
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تفاوت های دامنه میزبانی، تکثیر و بذربردی جمعیت هایی از نماتود ساقه و پیاز Ditylenchus dipsaci در ایران *
نمونه های آلوده به نماتود ساقه و پیاز Ditylenchus dipsaci از گیاهان یونجه و بوته های سیر از تعدادی از مزارع استان های همدان، زنجان، تهران، اصفهان، مازندران و خراسان رضوی جمع آوری شد. پس از استخراج نماتود از اندام های گیاهی به منظور تهیه زادمایه مورد نیاز سه جمعیت جدا شده از سیر و چهار جمعیت از یونجه روی دیسک هویج کشت داده شدند. دامنه میزبانی جمعیت های سیر روی گیاهان سیر، پیاز، یونجه، لوبیا، باقلا، چغندرقند، نخودفرنگی و سویا بررسی شد. برای جمعیت یونجه از گیاهان یونجه، یونجه زرد، لوبیا، اسپرس، سیر، پیاز و شبدر استفاده گردید. گیاهچه ها با 200 نماتود شناور در سوسپانسیون 10 میکرولیتری کربوکسی متیل سلولز (CMC) که در زاویه برگی قرار داده شد مایه زنی شدند. مایه زنی با فاصله زمانی یک هفته تکرار شد. گیاهان به مدت هشت هفته در شرایط 16 ساعت نور و هشت ساعت تاریکی در دمای °C 2±20 نگهداری شدند و پس از این مدت اندام های هوایی آنها بررسی شد. تمامی جمعیت ها توانستند روی دیسک هویج به خوبی رشد یافته و تکثیر شوند. نتایج نشان داد که گیاهان پیاز، سیر میزبان مناسب، گیاهان نخودفرنگی، چغندرقند و لوبیا (دو جمعیت) میزبان ضعیف برای جمعیت سیر بودند، ولی سویا،باقلا و یونجه میزبان این جمعیت نبودند. جمعیت یونجه بر روی لوبیا، یونجه و نیمی از موارد روی یونجه زرد به خوبی تکثیر یافته، در حالی که شبدر میزبان ضعیف و اسپرس و سیر غیرمیزبان بودند. بر اساس این بررسی وجود حداقل دو نژاد از این نماتود در ایران تأیید می شود. در آزمایشی دیگر آلوده شدن گل آذین و وجود نماتودهای بالغ و لارو سن چهارم در بذور پیاز، بذربرد بودن نماتود D. dipsaciرا در پیاز نشان داد. در این بررسی همچنین مشخص شد که نماتود D. dipsaciبه طور وسیعی در مناطق تحت کشت سیر کشور گسترش داشته و می تواند به عنوان یکی از عوامل مؤثر در کاهش محصول این گیاه دخالت داشته باشد.
https://ijpp.areeo.ac.ir/article_16542_bb43cf5a1377a38ee1bdb661ac85eb0b.pdf
2010-01-01
179
185
بذربرد
پیاز
دامنه میزبانی
سیر
نماتود ساقه و پیاز
Ditylenchus dipsaci
مریم
فصیحی
1
نویسنده
AUTHOR
زهرا
تنها معافی
zahrat.maafi@yahoo.com
2
مسئول مکاتبه
AUTHOR
اکبر
کارگر بیده
3
نویسنده
AUTHOR
علی
اسکندری
eskandari.a@znu.ac.ir
4
نویسنده
AUTHOR