ارزیابی روابط فیلوژنتیکی گونه ‏های Trichoderma به دست آمده از شالیزارهای استان مازندران بر اساس توالی‏های ژن tef1α

نویسنده

نوسنده

چکیده

جنس Trichodermaاز مهم‏ترین جنس‏های قارچی در زمینه کنترل بیولوژیک بیماری‏های گیاهی، افزایش رشد و القای مقاومت در گیاهان به شمار می‏رود. ارتباط فیلوژنتیکی 81 جدایه‏ متعلق به شش گونه از این جنس (شامل چند جدایه بیوکنترل امید بخش) که از مزارع برنج استان مازندران به دست آمده‏اند، بر اساس توالی قطعه‏ای از ژن αtef1بررسی شد. توالی‏های‏ ژن مذکور در جدایه‏های مورد آزمایش به همراه توالی‏های به دست آمده از بانک ژن هم‏ردیف‏سازی شدند و تجزیه و تحلیل داده‏ها با روش‏های پیوست همسایه‌ها، پارسمونی بیشینه و تکامل کمینه انجام شد. نتایج نشان داد که جدایه‏های متعلق به T. harzianum (فراوان‏ترین گونه شالیزار در این تحقیق) 14 هاپلوتیپ مختلف را تشکیل دادند که در پنج گروه مجزا قرار گرفتند و بنابراین این گونه‏ی مرکب، بیشترین تنوع ژنتیکی را به نمایش گذاشت. جدایه‏های T. virens (دومین گونه‏ فراوان مزارع برنج مازندران در این بررسی) فقط در دو هاپلوتیپ گروه‏بندی شدند. گونه‏های T. atroviride و T. hamatum با سه و دو جدایه به ترتیب سه و دو هاپلوتیپ را تشکیل دادند. سویه‏های بیوکنترل متعلق به یک گونه دارای هاپلوتیپ‏های متفاوتی بودند و همراه با سویه‏های غیر آنتاگونیست در شاخه‏های جداگانه‏ای قرار گرفتند. در نتیجه، هاپلوتیپ منحصر به فردی از αtef1 که به خاصیت آنتاگونیسم مرتبط باشد، بر اساس تجزیه و تحلیل توالی αtef1تشخیص داده نشد. ارتباطی بین هاپلوتیپ و مکان جغرافیایی وجود نداشت و از یک مزرعه، گونه‏ها و هاپلوتیپ‌های مختلف جداسازی شدند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

PHYLOGENETIC RELATIONSHIP OF Trichoderma ISOLATES FROM PADDY FIELDS OF MAZANDARAN PROVINCE BASED ON SEQUENCE ANALYSIS OF tef1α GENE *

نویسنده [English]

  • SH. NAEIMI
چکیده [English]

Fungi belonging to genus Trichoderma are well known for their effectiveness in the biological control of different plant pathogenic fungi, inducing systemic resistance in crops and for promoting plant growth. Phylogeny of 81 Trichoderma isolates (with emphasis on some biocontrol strains) belonging to six species obtained from paddy fields in Mazandaran province, was studied by partial sequence analyses of the translation elongation factor 1-α (tef1α) gene. Data were analyzed by Neighbor-Joining, Maximum Parsimony and Minimum Evolution methods. For each analysis, one consensus tree was used out of all generated phylograms. Phylogenetic trees of the 41 Trichoderma isolates inferred by all methods and programs were similar. Results showed that 14 tef1α haplotypes can be recognized for T. harzianum (the most frequent species in rice fields) isolates grouped into five clades. Therefore, this complex species presented the highest intraspecific diversity when compared to other species in this study. In contrast, only two haplotypes were recognized for T. virens, the second most prevalent species. Furthermore, sequence analyses revealed three and two haplotypes for T. atroviride and T. hamatum, respectively. Results indicated that biological control strains represented various haplotypes and placed in different clades along with other native isolates. Consequently, a specific tef1α haplotype related to antagonism could not be distinguished. In addition, there was no correlation between tef1α haplotype and the geographic location and thus different species and haplotypes were isolated from the same sampling sites.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Biodiversity
  • riceRice
  • biological Biological control
  • haplotypeHaplotype
  • Iran